नुकताच सूर्योदय होत होता.
आकाशाची लोभनीय लाली पहाताना,
नेहमी सारखी विचारांची वावटळ
भिर भिरू लागली,थांबली ती एका
वेड्या विचारावर.
विचार म्हणा किंवा रिकामपण म्हणा.
आज पर्यंत म्हणजेच गेल्या ७८ वर्षात
"आपण किती मनुष्य प्राण्यांना भेटलो?"
झाले, लगेच तुंबडया लावण्यास सुरुवात.
१) आसमंत:
जन्मानंतर पहिली पाहिली घरातील,
बिल्डींग मधली, नात्यातील, घर पोच
वाण सामान व इतर जीवनापयोगी
घरपोच पोहचवणारे, आस्म्न्तातले
दुकानदार, मार्केटमधील भाजी,फळ,
मासे,मटण, कोंबडी, व इतर विक्रेते
एकूण अंदाजे ३००+ ह्यातील अर्धे अधिक
आजही नाव,चेहऱ्या सहित आठवतात.
२). मोंटेसरी ते इयता ४थी.(वय ६ ते ९)
वर्गातील ४०+ इतर वर्गातील कमीत कमी
४० नावे,चेहरे मी आज हि भेटल्यावर ओळखेन.
३). इयता ५ वी ते ११वी वर्गातील,
शाळेतील इतर, मास्तर, बाई, शिपाई,
मुलांचे आई ,वडील, क्यांटीन, बोरे,आवळे,
भेल, केळी विक्रेते.अंदाजे ५०० सहज.
४) ११वी स्पेशल गणित क्लास, हिंदी स्पेशल
कोवीद परीक्षे पर्यंत येथे १०० ओळखी.
५) कॉलेजच्या ५ वर्षात भेटलेला मित्रपरिवार,
गुरुजन, बस, ट्रेन प्रवासातील भेटणारी
माणसे,
नोकरीतील ५० वर्षे सहवासातील,
लग्न, सामाजिक समारंभात झालेल्या
असंख्य भेटी, तंगड्यात तंगडी असलेले
एकमेकांचे नातेवाईक,शेजार पाजार.
मित्रपरिवार.ह्या व्यातरिक्त डॉक्टर, वकील, प्लम्बर,
इलेक्ट्रिशिअन,हॉटेल ओनर्स, वेटर्स,
समाज सुधारक, राजकारणी, चांभार सुतार,
वगैरे, वगैरे वगैरे,...ह्या सर्वांना नावासहित
आठवत बसलो, ते दुपारच्या जेवणाची हाक
येईस्तो आकडा ५००० पर्यंत गेला ,
माझा वेळ मस्त गेला.
त्याजबरोबर
रिकामा न्हावी कुडाला तुंबडया लावी
म्हण सार्थक केली.
(देवाने पुरुशांना २.७ ग्र्याम मेंदू व स्त्रियांना २.२ग्र्याम)*
एवढासा मेंदू (५-५ X६.५ X ३ .६से.मी.)
शर्टाच्या खिशा एवढा
कुठल्याही बाहेरील अधिक जीबीची
मदत न घेता जगातील सर्वात मोठे
आठवणींचे स्टोरेज स्पेस, प्रत्येक जीवितास
भेट दिले आहे.
भगवान तुसी ग्रेट हो.
*The average brain weight of the adult male was 1336 gr; for the adult female, 1198 gr. With increasing age, brain weight decreases by 2.7 gr in males and by 2.2 gr in females per year. Per centimetre body height, brain weight increases independent of sex by an average of about 3.7gr
*ह्या वेड्यावाकड्या विचारांचा खचखोळ वेळोवेळी माझ्या वेड्या समाधानाकरिता कागदावर उतरवीत गेलो. ह्या ना कविता, ना लेख,ना गोष्टी, ना बाल गीते,मनी जसे आले, मेंदूला जसे दिसले तसे वहीत उतरविले,हा प्रयत्न कुठल्याही वांग्मय प्रकारात शोधूनही सापडणार ना मोडणार.माझा हा टाईमपास आवडल्यास तुमचा टाईमपास करण्यास वाचावे.ह्यात शोध/बोध् घेण्यासारखे काहीही नाही,काही असले अथवा दिसले तर ते माझे abstract सेल्फ portrait असे समजावे.
