Saturday, December 31, 2022

शेवटचा सप्ताह


 शेवटचा सप्ताह.

५१ आठवडे. गेले, घालवले, ढकलले, जोपासले. 

गेले.

आजारा शिवाय,

म्हणजे जेथे बाहेरील डॉक्टरची 

गरज भासली नाही. देवाची कृपा.

सर्व साधारण सर्वांनाच 

होणारे सर्दी, खोकला, डोके दुखी,

ह्यात घरातील औषधे 

काढा, वाफारा, बाम,

चाटण, ह्यांनी आप आपले काम चोख बजावले.

आजीचा बटवा कामी आला,

घालवले.

पावसामुळे,

टी. व्ही , बघण्यात

वर्तमान पत्र वाचण्यात(बघण्यात) 

खिडकीतून रहदारी बघण्यात

पंखा कमी जास्त करण्यात 

वाद उकरून काढण्यात

वामकुकक्षीत्त 



ढकलले

 कपड्यांचे, पुस्तकांचे 

कपाट लावण्यात  

कपड्याचा ढीग  इस्त्री करण्यात  

मित्रांना भेटण्याचा कंटाळा करण्यात

अर्थहीन बडबड ऐकण्यात


जोपासले.

मराठी,इंग्रजी 

कादम्बऱ्या वाचण्यात  

सुमधुर श्रवणीय संगीत ऐकण्यात

हिंदी सिनेमातील 

जुनी गाणी ऐकण्यात, 

लता आशा, सुमन किशोर 

मोहमद , मुकेश, तलत 

हेमंत , मन्ना ह्यांना धन्यवाद  देण्यात,

डिजिटल पेंटींगस करण्याचा 

मनसोक्त आनंद, 

माझ्या ब्लॉग वर लिखाण 

करण्यास वेळ देण्याचा 

उत्साह जोपासला.

शेवटचा 

सप्ताह  

आज येशू जन्माला येईल 

उद्या त्याचा जन्म दिवस 

साजरा होईल. मग राहिले ५ दिवस

नवीन वर्षाच्या आगमनाचे, नवीन 

वर्षाचे निश्र्चय मोडण्याची  यादी तयार होईल.

शेवटचे दोन दिवस आप आपल्या 

आवडी नुसार कार्यक्रम आखले जातील.

माझे मात्र ठरलेय माझ्या आवडत्या 

टीव्ही समोरील खुर्चीवर स्थानापन 

होऊन च्यानल बदलीत १२ चे ठोके

फटाक्यांची रोषणाई पाहेन / ऐकेन.

सर्व काही शांत झाले व बायको जागी 

असल्यास नव्या वर्षाच्या शुभेछांची

देवाण घेवाण  होईल. 

संपले २०२२.

पहाटे सुर्योदयास नमस्कार करून 

नववर्ष सर्वांस सुखाचेआनंदाचे  

जावो ही  प्रार्थना करून 

२०२३ वर्षाचे 

स्वागत करेन.


*ह्या वेड्यावाकड्या विचारांचा खचखोळ वेळोवेळी माझ्या वेड्या समाधानाकरिता कागदावर  उतरवीत गेलो. ह्या ना कविता, ना लेख,ना गोष्टी, ना बाल गीते,मनी जसे आलेमेंदूला जसे दिसले तसे वहीत उतरविले,हा प्रयत्न कुठल्याही वांग्मय प्रकारात शोधूनही सापडणार ना मोडणार.माझा हा टाईमपास आवडल्यास तुमचा टाईमपास करण्यास वाचावे.ह्यात शोध/बोध् घेण्यासारखे काहीही नाही,काही असले अथवा दिसले तर ते माझे abstract सेल्फ portrait असे समजावे.




 




  

        



  


 


Friday, December 16, 2022

५५ वर्षे एक तपश्चर्या.

 

 गेले काही दिवस मी  केलेल्या कामाचा सुटसुटीत पोरटफोलिओ बनवायला बसलो होतो.. सुरवातीला वाटले कि सहज एक दोन दिवसात आटपेल. पण मला स्वत:लाही विश्वास बसणार नाही एव्हढे काम मी गेल्य्या ५५ वर्षाच्या कारकिर्दीत केले आहे.

क्षमा करा मी गेली ५५ वर्षे जाहिरात व्यवसायात क्रिएटीव्ह डीरेकटर म्हाणून सक्रीय आहे.

माझेच काम मी कॉम्पुटरवर एकत्रित करत बसलो(य) जे अजून हि संपले नाहीय. कमीत कमी १५ दिवस अजून जातील से वाटते आहे.

जाहिरात विश्वातील माझ्या माहिती प्रमाणे आज मिती पर्यंत सर्वात अधिक वर्षे सक्रीय असणारा मी एकमेव असेन , असा माझा तरी समज आहे.

ह्या ५५ वर्षात मी सर्व प्रकारच्या मिडीयम मध्ये, म्हणजे वर्तमान पत्रे, होर्डीगस. पोस्टर्स,फिल्म. टी. व्ही. काम केले आहे. हि एक प्रकारे कामाशी प्रामाणिक राहून केलेली तपश्चर्या होय.


आज का कुणास ठाऊक आपल्या ब्लॉग वर आपले काम टाकावेसे वाटले. माझ्या मोजक्या वाचकासाठी एक छोटसे प्रदर्शन समजा. आवडल्यास जरूर कळवा,  आणखी बरेच काम येथे टाकू शकत नाही कारण मला येथे निट रचनेत मांडता येत नाही त्याबद्दल  खेद.

















 


Saturday, November 5, 2022

खचखोळ सप्ताह


सोमवार:

नव, नवीन 

जूने, जुने

हरवले ते कोठे गेले,

सापडेल तरी कोठे?

नाही कळत, कधी उमजेल...

काय हरवले? 

धुंद आठवणीत,

 वेडे मन. हरवून गेले.

मंगळवार:

भिर भिरल्या आठवणी 

काही ठळक काही पुसट 

लहानपणीच्या, 

तुझ्या विजयाचे प्रतिक

माझ्या उजव्या 

हातातील कडे'

सरकवीताना, 

तुझ्या चेहऱ्यावर ओसंडलेला 

तुझ्या 'आनंद' नावाचे सार्थक,

करणारा आनंद 

आजही दिवसातून 

असंख्य वेळा आठवण 

ते कडे वर खाली करताना 

त्या ६२ वर्षा पूर्वीच्या दिवसाची,

आज तुला जाग येऊन 

बरीच वर्षे लोटली सर्व काही विसरून,  

नवा जन्म घेऊन तू आज 

जगाच्या पाठीवर सुखात असशील 

मी मात्र तुझ्या आठवणीत 

मी त्या चिरंतन झोपेची वाट पहात

आजही अडकलोय.

बुधवार :

झाली पहिली ओळख त्याची 

तिच्याशी नजरेने. जवळीक 

वाढली केवळ नजरेच्या भाषेने,

वाचक मात्र ती दोघेच त्यांना

गरज नव्हती शब्दांची.

डोळ्यात वाच माझ्या ...

गुरुवार : 

अबोल प्रेम,

चाफ्याचे आणि सोनटक्याचे

फुलांची अदला बदल 

हेच त्यांचे बोल

एक सुवासिक प्रेम 

अबोलच राहिले. 

शुक्रवार:

तारुण्याची ऐट

औट घटकेची 

बघता बघता 

विश्वसुंदरी देखील 

म्हातारी होते. 

"आज" मिळालेला आनंद 

समजण्या आधीच 

"काल चा " होतो.

वार्धक्य थांबवणे  म्हंजे 

सूर्यास उगविण्या पासून थांबवणे. 

-----------------------------------------

शनीवार:

आयुष्यात काही केले का?

उत्तर नसलेला प्रश्न 

भेडसावू लागलाय 

उत्तर सापडण्यास 

उशीर झालाय का?

नसावा 

नाही नक्कीच,

it's never too late.

-------------------------

रविवार :

शांत मन घेऊन 

डोळे झाकले, 

जाग सकाळी आली 

पुसल्या पाटी सारखी

खच् खोळ विचारांचा खडू, 

सज्ज  झाला 

नव्या आठवड्यासाठी. 


*ह्या वेड्यावाकड्या विचारांचा खचखोळ वेळोवेळी माझ्या वेड्या समाधानाकरिता कागदावर  उतरवीत गेलो. ह्या ना कविता, ना लेख,ना गोष्टी, ना बाल गीते,मनी जसे आलेमेंदूला जसे दिसले तसे वहीत उतरविले,हा प्रयत्न कुठल्याही वांग्मय प्रकारात शोधूनही सापडणार ना मोडणार.माझा हा टाईमपास आवडल्यास तुमचा टाईमपास करण्यास वाचावे.ह्यात शोध/बोध् घेण्यासारखे काहीही नाही,काही असले अथवा दिसले तर ते माझे abstract सेल्फ portrait असे समजावे.

 







 

 

Thursday, October 13, 2022

रिकामा न्हावी...

 नुकताच  सूर्योदय होत होता.

आकाशाची लोभनीय लाली पहाताना,

नेहमी सारखी विचारांची वावटळ 

भिर भिरू लागली,थांबली ती एका 

वेड्या विचारावर.

विचार म्हणा किंवा रिकामपण म्हणा.

आज  पर्यंत म्हणजेच गेल्या ७८ वर्षात 

"आपण किती मनुष्य प्राण्यांना भेटलो?"

झाले, लगेच तुंबडया लावण्यास सुरुवात.

१) आसमंत: 

जन्मानंतर पहिली पाहिली घरातील,

बिल्डींग मधली, नात्यातील, घर पोच 

वाण सामान व इतर जीवनापयोगी

घरपोच पोहचवणारे, आस्म्न्तातले 

दुकानदार, मार्केटमधील भाजी,फळ,

मासे,मटण, कोंबडी, व इतर विक्रेते

एकूण अंदाजे ३००+ ह्यातील अर्धे अधिक 

आजही नाव,चेहऱ्या सहित आठवतात.

२). मोंटेसरी ते इयता ४थी.(वय ६ ते ९)

वर्गातील ४०+ इतर वर्गातील कमीत कमी 

४० नावे,चेहरे मी आज हि भेटल्यावर ओळखेन.

३). इयता ५ वी ते ११वी वर्गातील,

शाळेतील इतर, मास्तर, बाई, शिपाई,

मुलांचे आई ,वडील, क्यांटीन, बोरे,आवळे, 

भेल, केळी विक्रेते.अंदाजे ५०० सहज.

४) ११वी स्पेशल गणित क्लास, हिंदी स्पेशल

कोवीद परीक्षे पर्यंत येथे १०० ओळखी.

५) कॉलेजच्या  ५ वर्षात भेटलेला मित्रपरिवार,

गुरुजन, बस, ट्रेन प्रवासातील भेटणारी 

माणसे, 

नोकरीतील ५० वर्षे सहवासातील,

लग्न, सामाजिक समारंभात झालेल्या 

असंख्य भेटी, तंगड्यात तंगडी असलेले 

एकमेकांचे नातेवाईक,शेजार पाजार.

 मित्रपरिवार.ह्या व्यातरिक्त डॉक्टर, वकील, प्लम्बर, 

इलेक्ट्रिशिअन,हॉटेल ओनर्स, वेटर्स, 

समाज सुधारक, राजकारणी, चांभार सुतार,

वगैरे, वगैरे वगैरे,...ह्या सर्वांना नावासहित 

आठवत बसलो, ते दुपारच्या जेवणाची हाक 

येईस्तो आकडा ५००० पर्यंत गेला  , 

माझा वेळ मस्त गेला.

त्याजबरोबर 

रिकामा न्हावी कुडाला तुंबडया लावी 

म्हण सार्थक केली.

(देवाने  पुरुशांना २.७ ग्र्याम मेंदू व स्त्रियांना २.२ग्र्याम)* 
एवढासा मेंदू (५-५ X६.५ X ३ .६से.मी.)
शर्टाच्या खिशा एवढा  
कुठल्याही बाहेरील अधिक जीबीची 
मदत न घेता जगातील सर्वात मोठे
आठवणींचे स्टोरेज स्पेस,  प्रत्येक जीवितास 
भेट दिले आहे.

भगवान तुसी ग्रेट हो. 


  






*The average brain weight of the adult male was 1336 gr; for the adult female, 1198 gr. With increasing age, brain weight decreases by 2.7 gr in males and by 2.2 gr in females per year. Per centimetre body height, brain weight increases independent of sex by an average of about 3.7gr 


*ह्या वेड्यावाकड्या विचारांचा खचखोळ वेळोवेळी माझ्या वेड्या समाधानाकरिता कागदावर  उतरवीत गेलो. ह्या ना कविता, ना लेख,ना गोष्टी, ना बाल गीते,मनी जसे आलेमेंदूला जसे दिसले तसे वहीत उतरविले,हा प्रयत्न कुठल्याही वांग्मय प्रकारात शोधूनही सापडणार ना मोडणार.माझा हा टाईमपास आवडल्यास तुमचा टाईमपास करण्यास वाचावे.ह्यात शोध/बोध् घेण्यासारखे काहीही नाही,काही असले अथवा दिसले तर ते माझे abstract सेल्फ portrait असे समजावे.

Tuesday, October 11, 2022

अजरामर

  आज दुपारी मराठी गाणी ऐकायचा मूढ लागला यूट्यूब वर चाळत असता भा. रा तांबे ह्यांच्या कवितान वर नजर गेली व कविता ऐकू लागलो. एका मागे एक ऐकत होतो व ह्या राज कवींच्या विचारांची भिंगरी कशी  फिरत असेल व हे कल्पनाशक्ती बाहेरील काम, त्याही पलीकडे जाऊन हा अमुल्य ठेवा जेव्हां लता,आशा हृदयनाथ उषा मंगेशकरांनी आपल्या स्वर्गीय स्वरान्म्ध्ये  गाऊन आपल्या महाराष्ट्रास जगभरात  ध्रुव स्थान मिळवून दिले आहे. 

भा रा तांबे , कवी अनिल, कुसुमाग्रज, केशव सुत, ग दि मा., मंगेश पाडगावकर,,सुरेश भट्ट,  शांताबाई शेळके, असे असंख्य कवी, महाराष्ट्राचे भूषण असलेले ज्ञानेश्वर. तुकाराम, मुक्ताबाई,असे अनेक संत ह्या सर्वांची सुरेल स्वरात ओळख करून देण्याचे महान कार्य केवळ एका कुटुंबाने पेलले. 'मंगेशकर कुटुंबीय.' माझ्या बुद्धीस अजरामर होणे  म्हणजेच  'मंगेशकर कुटुंबीय 'होणे व ऐकणारे सर्व आम्ही भारावलेले. 

ओळख. 

  • (भास्कर रामचंद्र तांबे (ऑक्टोबर २७१८७३ - डिसेंबर ७१९४१)[१], अर्वाचीन मराठी कवींमधील एक मान्यताप्राप्त कवी. ते ग्वाल्हेर संस्थानाचे ’राजकवी’ होते. हिंदी काव्य, उर्दू नज़्म आणि गज़ल यांच्याशी झालेला परिचय, तसेच वैदिक परंपरेचे शास्त्रशुद्ध शिक्षण असे संस्कार घेऊन तांबे यांनी मराठी कवितेत विशुद्ध आनंदवादाची मळवाट रुंद केली. ’राजकवी भास्कर रामचंद्र तांबे यांची समग्र कविता’ या ग्रंथात त्यांची कविता १९३५ मध्ये प्रकाशित झाली आहे. या पुस्तकाच्या अनेक आवृत्त्या निघाल्या आहेत. भा.रा. तांबे यांना आधुनिक मराठीतील गीतकाव्याचे प्रवर्तक मानण्यात येते)

  • भा रा च्या  काही अविस्मरणीय कविता :

  • कशी काळ नागिणी
  • कळा ज्या लागल्या जीव
  • घट तिचा रिकामा
  • घन तमीं शुक्र बघ
  • जन पळभर म्हणतील हाय हाय
  • डोळे हे जुलमि गडे
  • तिनी सांजा सखे मिळाल्या
  • तुझ्या गळा माझ्या गळा
  • नववधू प्रिया मी बावरतें
  • निजल्या तान्ह्यावरी माउली
  • मधु मागशी माझ्यमावळत्या दिनकरा
  • या बाळांनो या रे या
  • रे हिंदबांधवा थांब 


थोडासा अवसर शोधून आपल्या श्रवण इंद्राना सुखमय अनुभव जरूर द्या, 


*ह्या वेड्यावाकड्या विचारांचा खचखोळ वेळोवेळी माझ्या वेड्या समाधानाकरिता कागदावर  उतरवीत गेलो. ह्या ना कविता, ना लेख,ना गोष्टी, ना बाल गीते,मनी जसे आलेमेंदूला जसे दिसले तसे वहीत उतरविले,हा प्रयत्न कुठल्याही वांग्मय प्रकारात शोधूनही सापडणार ना मोडणार.माझा हा टाईमपास आवडल्यास तुमचा टाईमपास करण्यास वाचावे.ह्यात शोध/बोध् घेण्यासारखे काहीही नाही,काही असले अथवा दिसले तर ते माझे abstract सेल्फ portrait असे समजावे.

Wednesday, September 7, 2022

वाढ दिवस


 ३६५ दिवस  गेले उडून भुर्रकन.

८ सप्टेंबर, 

मत माउलीचा जन्मदिवस.

तिच्या वाढदिवसाच्या निमिताने येथे ७ दिवस जत्रा भरते. 
यंदा जत्ना २ वर्षाने भरणार आणि लाडक्या देवीचे दर्शन देखील गर्दीमुळे दर्शन कठिण.  ४४ वर्षाचा दर्शनाचा शिरस्ता मोडून २ दिवस आधी दर्शन घेतले.तिच्या पाय्थ्याशी आमची ४४ वर्षे गेली. 
या वर्षी माउली तुला पाय्थ्यावरून नमस्कार. जगभरात पसरलेल्या महामारीस आता थांबव हीच तुझ्या चरणी प्रार्थना, 
मत माऊलीस वाढदिवसाच्या अनेक शुभेच्छा.
आणि आज आमच्या ठाकरे बाबांचा ९८वा वाढदिवस, तुम्हा दोघांना नतमस्तक होऊन शुभेच्छा.

असेच ३६५ दिवस  जातील  उडून भुर्रकन.


Thursday, July 14, 2022

गुरु पोर्णिमा

 



आज गुरु पोर्णिमा!
वर्षातून गुरुचे एकदा दर्शन घेण्याचा दिवस .


गुरु कोणाला म्हणावयाचे?
"आई वडील सर्व प्रथम गुरु" 
त्यानंतर माझे अस्तित्व सुरु
माझ्या अस्तित्वास आकार दिला माझ्या 
शालेय, विद्यालयातील गुरुजनांनी, नंतर
माझ्या आयुष्याच्या टप्प्या टप्प्यावर भेटलेल्या 
अनेक गुरूनी , 
यातील अनेक गुरु आज चंद्राने नेले. 
प्रत्येक गुरुपोर्णिमेस, 
चंद्र अधिक तेजोमय दिसू लागला. 
आता हे विश्वची माझे गुरु.
या विश्वात येणाऱ्या सर्व  गुरुपोर्णिमेस माझा चंद्रास नमस्कार,
मी करतो माझी गुरुपोर्णिमा साकार.


*ह्या वेड्यावाकड्या विचारांचा खचखोळ वेळोवेळी माझ्या वेड्या समाधानाकरिता कागदावर  उतरवीत गेलो. ह्या ना कविता, ना लेख,ना गोष्टी, ना बाल गीते,मनी जसे आलेमेंदूला जसे दिसले तसे वहीत उतरविले,हा प्रयत्न कुठल्याही वांग्मय प्रकारात शोधूनही सापडणार ना मोडणार.माझा हा टाईमपास आवडल्यास तुमचा टाईमपास करण्यास वाचावे.ह्यात शोध/बोध् घेण्यासारखे काहीही नाही,काही असले अथवा दिसले तर ते माझे abstract सेल्फ portrait असे समजावे. 

Thursday, June 30, 2022

एके दिवशी काय झाले !

 एके दिवशी काय झाले !


वाघाची डरकाळी जंगलातील 

इतर वाघांना ऐकू येईनाशी झाली,

वाघ राजा गाय वासरांच्या व  घडाळ्याच्या टीक 

टीकेला भुलला  त्या  मैत्रीत जनतेचा,  

आपल्या सैन्याचा, त्यास विसर पडला, 

जंगलातील इतर वाघांची कुरबुर सुरु झाली 

 सैन्यातील  वाघांना प्रश्न पडला 

आता आपला रक्षणकर्ता राजा कोण?

एवढ्यात एक धीट वाघ पुढे आला  

मित्रानो घाबरू नका ह्यावर बंड हा एकच उपाय 

चला माझ्याबरोबर मी दाखवतो मार्ग,


सेनापती बनून पुकारले त्यांनी वाघांना  

"खरे, सच्चे वाघ" असाल तर  जागे व्हा 

 हे जंगल सोडून या माझ्या मागे,   

त्याच्या  हाकेला होकार देऊन 

आले जंगल सोडून, चाळीस जण   

ओरिसाच्या  जंगलात पोहोचवले सेनापतीने,  

 शब्दास जागून त्यांची योग्य ती बडदास्त

ठेवली.

ह्या जंगलात कमळाने भरलेले 

एक तळे होते त्यातील कमळे पाहून 

वाघ हर्षित झाले आता त्यांची खात्री 

झाली की सेनापती योग्य ठिकाणी 

घेऊन आलाय. त्यांच्या खुशालीचे 

वर्तमान ऐकून एक एक करून 

 चाळीस वाघ जमा झाले.


इथे जंगलच्या राजाला काही सुचेना 

आपली राज गुहा तर्कटपणे सोडून 

कुटुंबीया समवेत  जुन्या स्वगुहेत आला.

घड्याळ व गाय वासरू 

आता राजाचे सांत्वन करू लागले 

पण मनोमनी राजा खिन्न झाला 

मोठ्या गर्वाने वागल्याचा,चुकीचे 

मित्र केल्याचा पश्चाताप झाला,

आता त्याला ध्वज गमविण्याची 

भीती भेडसाऊ लागली 

खोटे अवसान आणून 

कावरा बावरा होऊन तो 

सैन्य गोळा करू लागला 

पण...

"बुंद से गई वो हौद से कैसे आती" 

आता उशीर झाला होता, 

जंगलातील इतर वाघांनी 

आपला नवा नेता निवडला, 

तात्पर्य : 

राज्य चालविताना आपल्या सैन्याचा 

सम्भाळ इतर कोठल्याही संकटापेक्षा महत्वाचा.! 



*ह्या वेड्यावाकड्या विचारांचा खचखोळ वेळोवेळी माझ्या वेड्या समाधानाकरिता कागदावर  उतरवीत गेलो. ह्या ना कविता, ना लेख,ना गोष्टी, ना बाल गीते,मनी जसे आलेमेंदूला जसे दिसले तसे वहीत उतरविले,हा प्रयत्न कुठल्याही वांग्मय प्रकारात शोधूनही सापडणार ना मोडणार.माझा हा टाईमपास आवडल्यास तुमचा टाईमपास करण्यास वाचावे.ह्यात शोध/बोध् घेण्यासारखे काहीही नाही,काही असले अथवा दिसले तर ते माझे abstract सेल्फ portrait असे समजावे.

 




Tuesday, May 17, 2022

तुतारी

 

 शाळेत असताना मराठी चा 

तास माझ्या आवडीचा  सुंदर, आल्हाद दायक, 

स्फुरणदायक विचारांच्या, कविता!

शिकवल्या  जात  व  इतर विषयात लक्ष 

न लागणारा मी ह्या तासाला मात्र एकाग्रतेने 

ऐकत असे, नकळत यां शालेय जीवनातील 

बर्याचशा  कविता आज देखील पाठ आहेत..

आज सकाळी जागा झालो ती ह्या  

केशव सुतांच्या तुतारीने. 


एक तुतारी द्या मज आणुनी

फुंकीन जी मी स्वप्राणाने
भेदुनी टाकीन सारी गगने
दीर्घ तिच्या त्या किंकाळीने,
अशी तुतारी द्या मजलागुनि
जुने जाऊ द्या मरणालागुनि
जाळूनी किंवा पुरुनी टाका
सडत न एका ठायी ठाका
सावध ऐका पुढल्या हाका
खांद्यास चला खांदा भिडवूनी
एक तुतारी द्या मज आणुनी
प्राप्तकाल हा विशाल भूधर

सुंदर लेणी तयात खोदा
निजनामे त्या वरती नोंदा
बसुनी का वाढविता मेदा
विक्रम काही करा चला तर
हल्ला करण्या ह्या दंभावर,
ह्या बंडावर
शुरांनो या त्वरा करा रे

समते चा ध्वज उंच धरा रे
नीती ची द्वाही फिरवा रे
तुतारीच्या या सुरा बरोबर

-- केशवसुत 

Wednesday, May 11, 2022

वेळ

 वेळ, 

ज्याला लागत नाही
ह्याला कधी कोठेही कोणीही प्रवेश
नाकारू शकत नाही,
सांगून ह्याचे येणे
फार क्वचितच,  
मन मानेल तेव्हां
एकाच वेळेस अनेक जागी
फक्त हाच जाऊ शकतो,
ह्याच्या डायरीचा हिशोब
लागणे कठीण, त्याच्या
मनात आले कि तो हजर,
त्याला अनेक रूपे
कुठले रूप घेऊन
तो समोर कधी उभा ठाकेल
आज पर्यंत कोणी सांगू
शकले,
शकणार,

नाही.
त्याला देश
नाही वेश नाही,
रंग रूप तो ठरवेल तेच
तो आपली भेटीची वेळ स्वतः ठरवितो.
एका लाटेत शेकडो,हजारो, लाखो
तो बासरीवाल्या सारखा
एकाच वेळेस घेऊन जातो.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

काल माझ्या प्रिय मित्राची वेळ 
आली व काळाने त्याला नेले.  
वयाच्या १७ व्या वर्षी आमची भेट झाली 
मैत्री खूप दाट होत गेली. एकमेकाला 
रोज भेटल्याशिवाय दिवस सरकत नसे. 
कॉलेज संपले मी नोकरीत गुंतलो 
तो त्याच्या नोकरीत.
पठ्ठ्या प्रेमात पडला व घाईत 
लग्न करून बसला, मग काय 
जाणे येणे फारच कमी झाले.
त्याच्या दोन गोंडस मुलांनी मला
काकाचे नाते न जोडता  मामाच्या नात्याने जोडले.
ह्या नंतर मात्र आम्ही बरेच दुरावलो तो दिल्लीत 
मी बंगळूर असे फिरलो भारत  दर्शन करत राहिलो 
भेटी गाठी आता फारच दुर्मिळ झाल्या.
त्याने कंटाळून जाहिरात क्षेत्र सोडून  दिले 
आता तो पेंटिंगस कडे वळला उत्कृष्ट 
कला त्याला साथ देत होती अचानक 
एक मोठा झटका येऊन त्याची उजवी 
बाजू निकामी झाली. पण जिद्द त्याल स्वस्थ 
बसू देईना डाव्या हाताने पुन्हा 
उजव्या हातावर मात केली व रोज एक 
पेंटिंग हा रतीब त्याने ठेवला तो 

गेल्या वर्षा पर्यंत मग मात्र प्रकृती 
साथ देईनाशी झाली, त्याच्या मूक स्वभावाने 
आता पूर्ण मुके रहाण्याचे ठरवले, 
माझे जाणे माझ्या व्यापानी बंद झाले 
एक मेकाची खुशाली मात्र कळत होती.
नाव मात्र त्याचे होत होते एक उत्ताम 
पेंटर म्हणून माझ्या आनंदास तेव्हढे पुरे होते,
२० वर्षे ह्या न त्या आजारांनी त्याला पिछाडले,
शेवटी काल काळाने त्याला नेला.
सुटला.

*ह्या वेड्यावाकड्या विचारांचा खचखोळ वेळोवेळी माझ्या वेड्या समाधानाकरिता कागदावर  उतरवीत गेलो. ह्या ना कविता, ना लेख,ना गोष्टी, ना बाल गीते,मनी जसे आलेमेंदूला जसे दिसले तसे वहीत उतरविले,हा प्रयत्न कुठल्याही वांग्मय प्रकारात शोधूनही सापडणार ना मोडणार.माझा हा टाईमपास आवडल्यास तुमचा टाईमपास करण्यास वाचावे.ह्यात शोध/बोध् घेण्यासारखे काहीही नाही,काही असले अथवा दिसले तर ते माझे abstract सेल्फ portrait असे समजावे.


   















Saturday, May 7, 2022

तारा

      १९ ७४ साली आमची भेट वरच्या ने

घडवून आणली. अगा जे घडणे मला अशक्य  वाटले 

ते त्याने घडवून आणले. 

आजही मला राहून राहून त्याची कमाल वाटते.

१९७६ ला

पती पत्नीच्या नात्यात बांधले गेलो \

दोन चाकाचा संसार सुरु झाला

.आज अक्षय तृतीयेला ४६ वर्षे पूर्ण होतील..

म्हणतात न तसेच...पण नांद्लो.

वरच्याच्या वरद हस्ताने भरभराटीचे 

पिक मात्र साथ देत गेले. 

संसारातील येणाऱ्या उचक्या पडसे खोकला 

ताप, दोघांनी यशस्वी रित्या झेलले..

आनंदी मात्र आजतागयात  आहोत 

हा तुझा आशीर्वाद कायम राहो.

===============================




  

 


 









Friday, April 1, 2022

आनंद

 

आंनद 

दोन महीने झाले कामात व्यस्त असल्याने 

लिहिण्याकडे दुर्लक्ष झाले. कालच काम संपवलेआणि आज 

लिहावयाचे ठरविले पण काय लिहावयाचे ? प्रश्न पडला एवढ्यात 

२०००सालातील डायरी  नजरेस पडली.  चाळत असताना,

२१ वर्षाने मिळालेल्या वहीत 'एक शब्द' घेऊन 

त्या शब्दाने डोळ्यासमोर येणार्या भावना खरडल्या होत्या 

त्याच उतरवाव्यात असे वाटले.

शब्द : आनंद : म्हणजे

प्रथम माता होण्याचा  

नवजात बाळाचे पहिले रडणे ऐकण्याचा

कळी खुलताना पहाण्याचा

इंद्राधनुष्य पहाण्याचा 

झर्याचा खळखळाट ऐकण्याचा 

पौर्णिमेचा चंद्र प्रतिबिंब पहाण्याचा

अचानकआलेल्या पत्राचा 

दुचाकी सायकल शिकल्याचा

स्वैर विचारांचा 

उत्स्फूर्त सुचलेल्या कवितेचा

खळ खळून हसण्याचा 

बाळ उभे राहिल्याचा 

पांढर्या शुभ्र ढगांचा 

निळ्य आकाशात डोलणाऱ्या पतंगाचा 

शीळ वाजवता आल्यावरचा

उन्हातून आल्यावर पाणी चवीने पिण्याचा

थंड सावलीचा, वार्याच्या झुळूकेचा

घंटेच्या निनादाचा 

पहिल्या कमाईचा 

दुसर्सयाच्गी होण्याचा 

शून्यातून निर्माण करण्याचा

दिवा स्वप्ने  पहाण्याचा

रात्री नंतर पहाट बघण्याचा

सूर्योदय, सूर्यास्त  पहाण्याचा

लाटा किनार्यावर ये जा करताना 

पहिल्या सरीचा 

पक्षांच्या किलबिलीचा 

अंधारात दूर दिवा दिसण्याचा 

चांगल्या वाचनाचा 

चांगल्या संगीताचा 

नवीन कपड्यांचा

दिवाळीतील पणत्या रांगोळीचा

थोडक्यात ...

आनंदी आनद गडे 

जिकडे तिकडे चोहीकडे


आनंद नव वर्षाचा 

गुढीपाडव्याच्या   सर्वांस शुभेच्छा

आनंद पहाण्यास सुरवात करूया  

चला या शुभ दिनीचा हा  संकल्प करूया 


*ह्या वेड्यावाकड्या विचारांचा खचखोळ वेळोवेळी माझ्या वेड्या समाधानाकरिता कागदावर  उतरवीत गेलो. ह्या ना कविता, ना लेख,ना गोष्टी, ना बाल गीते,मनी जसे आलेमेंदूला जसे दिसले तसे वहीत उतरविले,हा प्रयत्न कुठल्याही वांग्मय प्रकारात शोधूनही सापडणार ना मोडणार.माझा हा टाईमपास आवडल्यास तुमचा टाईमपास करण्यास वाचावे.ह्यात शोध/बोध् घेण्यासारखे काहीही नाही,काही असले अथवा दिसले तर ते माझे abstract सेल्फ portrait असे समजावे.



     

  


 



चाफा आणि सोनटक्क्याचेअबोल प्रेम

 मी पाहिलंय ते अबोल प्रेम,    ते देखील दुतर्फी, विचार करा १ नाही तर ५ वर्षे  त्याचे रोज तिच्या बाकावर  नियमितपणे ती यावयाच्या पूर्वीच  हळुवा...