Tuesday, December 31, 2019

२०२०


१९
संपले,
२० लागले.
वर्षभरात तसे काही नवे नाही घडले
मागील पानावरून पुढे चालू असेच
हे वर्ष गेले. पुन्हा एकदा तुम्हा सर्व
मित्र परीवारास सुसंदेश
नवे आकाश,
नव्या उमेदीने
नव्या जोमाने,
नव्या विचाराने
घ्या उंच भारारी
आणि करा आकांक्षा
पुढे गगन  ठेंगणे.

लागणारे २० वे वर्ष
तुम्हा सर्वांस सुखाचे आन्दाचे
व भरभराटीचे जाओ.

  


Monday, December 9, 2019

७५


एका झुळके सारखी गेली
ही सत्तरावर पाच,
केले बरे काय?
म्हंटले तर बरेच काही
म्हंटले तर काहीच नाही.
केलेल्या बद्दल काय बोलायचे
स्वतःची टिमकी 
स्वतःच वाजवायची?पटले कधीच नाही.
७५ री करताना
खंत मात्र काही नाही,
मिळाले  फक्त आणि फक्त
 मा  धा  
बरयांच जणानी घासलेले गाणे
माझ्या बाबतीत देखील...
“मै जिन्दगी का साथ निभाता चला
“मै फिक्र को धूवे मे उडाता चला गया” 
... खरे ठरेल.

Wednesday, December 4, 2019

नशा

४ वर्षांपूर्वी लिहिलेला ब्लॉग मी पुन्हा पब्लिश करतोयआजही योग्य पेक्षा वाढत्या व्यसनाचे वाढते परिणाम आपल्याला रोजच ऐकायला मिळतात म्हणून, पुन्हा एकदा स्वीकार करा.


 व्यसन लागले  

Two teenagers drown in Tapi River while taking a selfie.

Taking a selfie turns tragic at Bandra; girl, rescuer feared drowned.



विसरती जग भोवतालचे
हाती स्मार्ट फोन घेउनी
झाली युवा पिढी व्यसनी.
करावयाचे काय ग्रंथालय,
गरज काय ह्या मैदानांची
वाचन लेखन संगीत खेळ कुद
सर्व काही मिळते ह्या फोनवरी

कशा 
वेळ  फुकट घालवावा
संगीताच्या मैफिलीना
असता कानी स्मार्ट फोन! 

चुकून कधी भेटले चार मित्र
असले एकत्र तरी  
नाही हशा, नाही सम्भाषण 
विसरुनी भाषा मैत्रीची,
अवगतली मूक भाषा    
एकत्र आहोत आम्ही शरीराने!
करावयाची काय दुसरी भाषा

रोग हा सांसर्गिक पसरला
वणव्या परी,न सुटले पादचारी,
न वाहनचालक, आई,बाबा,
मामा,मावशी,अडकली कामवाली या पाशात  

प्रश्न भेडसावी एकच,
'विज्ञान संशोधन' लिहील का 
ह्या भूतलाचा अंत?

Monday, December 2, 2019

वावटळ ६


वावटळ ६

मुंबईत काय करायचे हो
ट्राफिक पोलीस?
हात दाखवून अवलक्षण?
मनमानी आता वाहनवाल्यांची,
तशीच ती पादचाऱ्यांची.
आपुल्या सोयीने कोणीही
हात दाखवून थांबवीत वाहने
प्रवहाच्या विरुद्ध कसे हि कोठेही
चालती वाहने, दुचाकी वर बसती चार चार
शिटी वाजुवूनी थकती हवालदार ,
कंटाळुनी सोडूनी देती,दमूनी 
पकडा पकडीचा खेळून खेळ 
करती काणाडोळा म्हणती मनात
मरा लेकांनो नशीब तुमचे,
गरज काय आता त्या खाबांची 
लाल हिरव्या नारंगी दिव्यांची?
मुंबई कोणाची ?
ना तुझी, ना माझी,
ना भैयाची, ना भागवानची,
ना मियांची ना बेगमची,
ना आंटीची ना अंकलची
ना पार्श्यांची ना गुजरात्याची
ना मद्राष्याची, ना कानडयाची,
मग मुंबई कोणाची? कोणाची?
महाराष्ट्राची? मराठ्याची ?छे!छे!
बळकावली तीस अंबानी अडानीने,
बसली पाहत मराठी जनता
आ वासोनी होऊनी, त्यांची दास.
भंगले  स्वप्न मराठी जनतेचे,
भारताचे, आता अंबानी, अडानी
झाले माई,बाप.

  







चाफा आणि सोनटक्क्याचेअबोल प्रेम

 मी पाहिलंय ते अबोल प्रेम,    ते देखील दुतर्फी, विचार करा १ नाही तर ५ वर्षे  त्याचे रोज तिच्या बाकावर  नियमितपणे ती यावयाच्या पूर्वीच  हळुवा...