स्वप्न?

मला जाग आली तेव्हा मला त्पा रात्री पडलेले स्वप्न आठवले ते गूढ होते; मी एकटाच एका मोठ्या डोंगराकडे चाललो होतो माझ्या वाटेवर मला एक संन्यासी भेटला जो डोंगराच्या पायऱ्या चढत होता. मी हसलो तो परत हसला. त्याचे हसणे मला त्याच्याशी संवाद सुरू करण्यासाठी पुरेसे होते.

नमस्कार, मी मुंबईहून आलोय .

तो: नमस्कार,

मी: या गावाची महती एकुन आलो, या डोंगराच्या माथ्यावर मला शांती मिळेल आणि माझ्या प्रश्नांची उत्तरे मिळतील असे सांगितलेय. खरे आहे का?

संत हसत हसत उत्तरले "शांतता आपल्या प्रत्येका बरोबरच असते. ती अनुभवणे आपल्यावर अवलंबून असते.

जेव्हा संताने मला हा गुरुमंत्र दिला तेव्हा मी माझा प्रवास तिथेच थांबवला.

मी नतमस्तक झालो आणि माझी आंतरिक शांती शोधण्यासाठी मला आशीर्वाद देण्याची विनंती संतांना केली आणि त्यांनी हसून तथास्तु म्हणून ते मार्गक्र्मास लागले.

संतांची दिव्य वाटचाल पाहत, मी जवळच असलेल्या एका, झाडाखाली बसून मी डोळे मिटून ध्यान करू लागलो.

मी माझे डोळे हलके उघडले त्या क्षणी मला आधी भेटलेले संत समोर आले, हसले आणि म्हणाला बेटा तू तुझ्याच विचारात अडकला आहेस. पृथ्वीवरील कोणतेही नाते वाईट नाही तुमचा तो दृष्टीकोन आहे. प्रयत्न करा आणि इतर दृष्टीकोनातून पहा नातं बदलेल. ज्या क्षणी तुम्ही जागे व्हाल त्याच क्षणी, तुम्ही नवीन जगात जाल जिथे प्रत्येकजण तुमच्यावर प्रेम करेल, नेहमी हसत राहा.

आनंदी तणावमुक्त जीवनाची ही गुरुकिल्ली आहे. आनंद घ्या

हे त्याचे शेवटचे शब्द होते .

डोळे उघडले तेव्हा माझा कुत्रा मोती माझे गाल चाटत होता.

स्वगत बोललो, नवीन नात्याची सुरुवात दिसते.

हसत हसत मोतीला थोपटले.

वर्तमान

                  

    माझ्या मेंदूला 'रिकामपण' माहित नाही,

समोर टी व्ही चालू होता मी शब्दकोडे सोडवीत होतो 

कान सर्व आवाज टिपत होते, नेमकी ब्रू कॉफी ची जाहिरात लागली

आणि मेंदूने नेमका ब्रू शब्द पकडला, मग काय त्या शब्दाचे 

विच्छेदन सुरु, ब्रू  हा शब्द ब+र +ऊ असा तयार झाला असावा 

मग तो असाच का लिहितात?  ब+रु = बृ असा का लिहित नाहीत 

व असा कधी लिहावयाचा? 

अब्रू हा शब्द अबरु किंवा अबृ असा का लिहित नाहीत.

ब्र हे अक्षर पाठीत धपाटा घालताना वडीलांच्या तोंडून 

ऐकलाय व तारुण्यात ब्र ही कादम्बरी, (कविता महाजन)

 वाचली तेव्हां. 

विचारांनी ब्र पासून  गाडी वळवली. 

दृष्टीकोन  शब्द. 

दृष्टिकोन लिही तो ना लिहितो तोच 

पुढचा शब्द नेमका गर्व  होता, 

झाले मला लगेच त्यावरून  

माझ्या  मुली बरोबर झालेला  संवाद आठवला, 

तिचे शिक्षण इंग्रजी माध्यमातले त्यामुळे इंग्रजी 

तिची  मातृभाषा. त्यात अमेरिकेत २३ वर्षे वास्तव्य.

मी कॉमप्युटर वर माझ्या portfolio चे काम  

करत होतो येव्हढ्यात कन्येचा प्रवेश झाला,

त्यानंतर झालेले सम्भाषण,

Priya; hi baba what's up ?

Me; nothing; putting my portfolio in order

P: Why?

Me: I have completed 55 years

so I was thinking of putting some of my work on Instagram for young

professionals to see it.

P: But why? Nobody cares about your old times; they are living today

Save your time.

Instead, write your blog, do your drawings and be happy.

Let the world enjoy your new hobbies.

finishing her dialogue, she walked away

leaving me to ponder her words.

after a few minutes, I said to myself

there is 

'SOMETHING TO THINK ABOUT '

immediately I shut my p. c.

प्रियाच्या बोलण्यात तथ्य नक्की होते 

काही दिवसाने मला पटलेही.

तात्पर्य: जगण्सायाठी एकच काळ.वर्तमान काळ.  

*ह्या वेड्यावाकड्या विचारांचा खचखोळ वेळोवेळी माझ्या वेड्या समाधानाकरिता कागदावर  उतरवीत गेलो. ह्या ना कविता, ना लेख,ना गोष्टी, ना बाल गीते,मनी जसे आले, मेंदूला जसे दिसले तसे वहीत उतरविले,हा प्रयत्न कुठल्याही वांग्मय प्रकारात शोधूनही सापडणार ना मोडणार.माझा हा टाईमपास आवडल्यास तुमचा टाईमपास करण्यास वाचावे.ह्यात शोध/बोध् घेण्यासारखे काहीही नाही,काही असले अथवा दिसले तर ते माझे abstract सेल्फ portrait असे समजावे.