तारांगण

 मनाला वाटले

तेच मी केले 

 बागेत टाकले खाटले,

निवांत पडलो त्यावर,

बघत,

तारांगण लुकलुकताना.

ओळखत, सप्तर्षी,धनुर्धारी,बारा राशी,

 चंद्राची रासक्रीडा,

अढळ ध्रुव ऐटीत चमकताना 

सारे  कसे रम्य पण प्रसन्न,

पापण्यांत साठवून हे तारांगण,

 शिरलो मी कुशीत गाढ निद्रेच्या,

बरे झाले ऐकले मी मनाचे. 

*ह्या वेड्यावाकड्या विचारांचा खचखोळ वेळोवेळी माझ्या वेड्या समाधानाकरिता कागदावर  उतरवीत गेलो. ह्या ना कविता, ना लेख,ना गोष्टी, ना बाल गीते,मनी जसे आले, मेंदूला जसे दिसले तसे वहीत उतरविले,हा प्रयत्न कुठल्याही वांग्मय प्रकारात शोधूनही सापडणार ना मोडणार.माझा हा टाईमपास आवडल्यास तुमचा टाईमपास करण्यास वाचावे.ह्यात शोध/बोध् घेण्यासारखे काहीही नाही,काही असले अथवा दिसले तर ते माझे abstract सेल्फ portrait असे समजावे.